چند وقت پیش مطلبی رو می خوندم که می گفت ما ایرانی ها جزء افسرده ترین مردمان جهان هستیم. حتی چند روز پیش رادیوی خودمون هم یه همچین آماری رو اعلام کرد. فارغ از درصدهای متفاوت شون و اظهار و نظر های ضد و نقیض بیاید با هم به چند سوال جواب بدیم؛
اول اینکه، این آمارها از کجا در می آید و اساسا متولی اش کیه؟؟ آیا احتمال غرض ورزی وجود نداره؟؟ همانند قضیه ترکیب جمعیتی کشور در دهه 60.
دوم اینکه، جالبه که بدونید برخی از این موسسات عزاداری محرم،نماز،مناجات و کلی از اعمال عبادی ما مسلمانان رو به عنوان فاکتورهای افسردگی قلمداد می کنند؟؟
سوم اینکه قطعا هر ملتی فرهنگ و آدم و رسوم خودش را دارد و متناسب با شرع و عرف شادی رو تعریف میکند، این طور اظهار نظر و مقایسه کردن ملتها اصلا درست نیست.
قضاوت با شما که ما ملتی شادیم یا افسرده، اما وقتی میبینی از پیر و جوان پای فوتبال میشینن؛ وقتی میبینی سرانه ی مسافرت ایرانی ها خیلی بالاست، وقتی میبینی تمام لذت زندگی تو رفتن به پارک با خانواده است، باید یه کم به این آمارها شک کرد( البته منکر مشکلات اجتماعی نیستم، اما اینها با بزرگ نمایی و سیاه نمایی فرق میکنه)
بدترین گناه در نزد خداوند سبحان ناامیدی از درگاهشه، همین طور عامل نابودی یک ملت احساس ناامیدی نسبت به همه چیزه.
اگر هم ناراحتید علتش رو در چیزهای دیگه ای باید جستجو کرد، کمی با خودمون و با اطرافیان شاید باید آشتی کنیم.
این رو هم بگم که قطعا ارتباط بهتر با خدا حس بهتری به ما میده، چیزی که این روزها شاید کیمیاست.
