راز قاب کردن عکس باخت

پرسیدم چرا عکس شکستت را روی طاقچه گذاشتی؟ 
گفت این عکس پیروزی من است. 
راست می گفت؛
حاج قاسم از ورزشکارهای قدیمی است که به قول خودش سالها دنبال جاهلیت و لات بازی بوده است تا اینکه یک شکست در کشتی مسیر زندگی اش را عوض می کند.
وقتی داور به ناحق قضاوت می کند و با حق کشی دست حریف را به نشانه پیروزی بالا می برد، حاج قاسم رو به جایگاه مسئولین و شاپورغلامرضا فریاد می کشد: "تاکی ظلم، تاکی جور، تاکی حق کشی ..."
و همین می شود که حاج قاسم از تشک کشتی به صف انقلابیون می پیوندند.
می گفت: این شکست مرا از لات بازی به لوطی گری پای منبر امام کشاند. من "شاگردی" امام را کردم و شاگرد با محب فرق دارد.
می گفت: لوطی گری ولی مشتی گری نیست. لوطی گری نتیجه تصمیم و اراده آدم هاست ولی مشتی گری کسوتی است که مردم می دهند.
و اینطور راز اون عکس سر طاقچه برایم روشن شد.

+ به روایت محسن مهدیان

مسجدمحوری

• 
  یک زمانی مسجد پاتوق بود. حتا پاتوق مخالفان دین. کسی می خواست با مردم ارتباط بگیرد راهی جز مسجد نبود.
  اینجا مسجد ولی الله اعظم است. قبلن هم اسمش دارالتبلیغ امیرالمومنین بود.
  در این مسجد قبر یک آخوند تجددطلب است. تنها آخوندی که زمان رضاخان هم می توانست منبر رود. 
  محل دفن شریعت سنگلجی اینجاست. مرکز تبلیغش نیز همینجا بوده است. این مسجد را هم خودش ساخته و وقف کرده است.
  امام خمینی در کشف اسرار حداقل 4 بار نام سنگلجی را به انتقاد می اورد. کتابی که حضرت امام به درخواست بازاریان و در نقد اسرارهزارساله حکمی زاده می نویسند. حکمی زاده از شاگردان شریعت سنگلجی بود. سنگلجی از زاویه استدلال های وهابیت شیعه و روحانیت را نقد می کرد.
  خلاصه اینکه آخوند و غیرآخوند حرفی اگر داشتند منبرشان مسجد بود. مسجد به معنای واقعی کلمه، محور بود.

   

   

   

   

   

   
•  
• + قاری قرآنی که خواننده لس آنجلسی شد به خاطر...
•  
• 

ریاکاری

🔹 آن زمانها را خوب یادتان هست که زندگی ها چگونه بود؟ نه موبایل دوربین داری درکار بود و نه شبکه های اجتماعی ، نه اینترنتی بود و  نه پخش حوادث بسرعت نور.

🔹آقای محمد هاشمی رییس صدا و سیما در همان عصر رسانه های مکانیک تعریف میکند،  نزدیکی های ماه رمضان تصمیم گرفتیم به مجریان مرد تلویزیون بگوییم ریش بگذارند. من این مساله را به امام منتقل کردم و در حالی که منتظر تشویق ایشان بودم باکمال تعجب فرمودند مردم را مجبور به ریاکاری نکنید.

🔹 با اینکه تراشیدن ریش به نظر ایشان حرام بود و در تلویزیون علنا انجام میشد و چه بسا این کار ترویج هم شد ، اما انگار مسئله ریاکاری مهمتر بود...

🔹 تشویق مردم به ریاکاری خطرناک است... کم کم حال مردم از هر چه ظاهر دینی است را به هم میزند ... 

وقتی مردم دور میشوند!

✅ آیت الله مکارم شیرازی حفظه الله:  زمانی فتوا که صادر می‌شد گوش شنوایی برای آن وجود داشت اما امروز زمانی است که گوش شنوا کم شده است.

.

.

✅ حقیر اصلا قصد تضعیف مرجعیت را ندارم! خدا سایه شما را بر سر ما مستدام کند، اما فقط نگرانیم...

 کاری هم نمیتوانم بکنیم ، جواب مردم را هم نمیتوانیم بدهیم، اما سکوت هم نمیشود کرد، لذا از سر استیصال مینویسم... 

✅ مردم وقتی میبینند‌‌‌ معماری مجموعه ای که مرتبط به طلاب است ، از بالاترین سالنهای کشور شیک تر است ... 

در ذهنشان سوال ایجاد میشود که به چه توجیهی برای مجلل سازی یک مجموعه طلبگی اینهمه هزینه شده؟ در حالیکه وضعیت معیشتی بسیاری از مردم و خود طلاب قم بسیار ضعیف است ... مردم اینها را که میبینند ، به خیلی چیز ها شک میکنند ، حتی به درستی فتوا ها در زمینه های دیگر هم شک میکنند ... کاش ساده تر بود ، کاش مردمی تر بود این بنا! .

.

✅ من خاک پای علما هم نیستم ، خدا همه شان را برای ما حفظ کند ، ولی خاضعانه عرض میکنم همانطور که کاخ سازی برای امام خمینی عزیز و ساده زیست مذموم است (که درموردش یک پست مفصل گذاشتم) ، ساختن این بناها هم دور از شان طلبگی است و مردم را دور میکند...

.

.

✅ اگر قرار بود با ساختمان مجلل ، میهمانان خارجی جذب اسلام شوند و آبروی اسلام حفظ شود ، اولین کاخ ساز خود پیامبر ص بودند ...

به قلم سید مهدی صدرالساداتی

سنگر، بی سنگر!!

مرکز کار فرهنگی در کشور ما امروز کجاست؟؟ اصلا باید مرکز فرهنگی کجا باشد؟ سوالی بود که امروز با دیدن خبر مرگ آقای هیو هفنر موسس مجله مستهجن play boy به ذهنم رسید. طبیعتا مراکز آنها جاهایی مثل همین مجله و هالیوود و امثالهم هستند اما مرکز کار فرهنگی ما کجاست؟ آنها با صرف هزینه های گزاف و در چارچوب عقاید باطل خودشان توانستند ظرف 10 سال امار موافقان هم جنس بازی را از 34 درصد به 60 درصد برسانند و این به زعم آنها می شود کار موفق فرهنگی. هم زمان طولانی سپری شد و هم هزینه زیاد و البته نیروی انسانی موفق.

این طرف اما متوجه نشدیم که آخر وزارت فرهنگ متولی این امر شده یا صدا و سیما یا مراکز فرهنگی متعدد و یا صدها مرکز و سازمان دیگر دولتی و خصوصی...

واقعا عیب کار کجاست؟؟ بگذارید کمی به دوران صدر اسلام برگردیم. دورانی که قطعا بروکراسی اداری به شکل وزارت و سازمان نداشت. ولی پیامبر اسلام توانستند یک کار موفق فرهنگی را به نمایش بگذارند آن هم با گسترش اسلام و البته شخصیت های بزرگی که پرورش یافتند. راز این کار چه بود؟؟

یک مرکز واحد و قدرتمند به نام مسجد! واحدی که نه تنها محل عبادت صرف نبود بلکه رسول مکرم اسلام نشان دادند می تواند مرکز حکومت، یک مکان نظامی برای دفاع از اسلام و البته محل حل اختلاف نیز باشد.

حال کمی به عقب برمی گردیم. نقش همین مساجد در این انقلاب چه قدر بود؟؟ چه گروهها و چه آگاه سازی هایی که از همین راه داده میشد تا جایی که خیلی از منابر و مساجد را ممنوع اعلام میکردند. بعد از انقلاب در زمان جنگ هم نقش شان پررنگ تر شد تا جایی که علاوه بر کاربردهای قبلی محل اعزام نیرو  نیز شد.

و حال بعد از گذشت 40 سال از انقلاب مساجد در کجای پازل فرهنگی کشور هستند؟؟ مساجدی که روزی به گفته امام سنگر بودند، امروز نیز همان راه را می روند؟

اینکه کمبود تعداد مساجد در کشور وجود دارد درست است اما بدتر از آن نداشتن حتی امام جماعت در خیلی از این مساجد است. البته وضع به اینجا ختم نمی شود و نداشتن برنامه مناسب برای جذب جوانان، حضور صرفا پیرمردها در مسجد و پر شدن مساجد صرفا در محرم و رمضان از دیگر اشکالات کار است.

محور که گم شود، دیگر مهم نیست چه قدر خوب کار شود، چرا که به هدفی که باید منجر نمی شود.

امیدوارم تا قبل از اینکه روزی دیر شود، فکری کنیم تا از این اوضاع و احوال دربیاییم و همان راه قبل را پی بگیریم.

* دل پری هست، اما سطرها کم می آیند برای نوشتن ):