با وجود اینکه درخت کهور آمریکایی یا کنوکارپوس مهاجم‌ترین درخت در اروپا شناخته می‌شود و چند سالی است در کشورهای حوزه خلیج فارس مانند عمان، امارات همچنین مصر، کمپین ملی مبارزه با کهور آمریکایی توسط حکام آنها صادر شده اما متاسفانه حدود 90 درصد درختانی که برای مبارزه با ریزگردها در خوزستان کاشته می‌شود، کهور آمریکایی و پاکستانی است!
اما به راستی چرا ما با کاشت درختان کهور در ایران مخالفیم؟
1. ریشه‌های درخت کهور آمریکایی تا 80 متر عمودی و 30 متر افقی رشد می‌کند و این رشد عجیب، باعث می‌شود که اولاً هر نوع گیاه دیگری در رقابت برای رسیدن به آب‌های زیر‌سطحی ناکام مانده و خشک شود؛
ثانیا، رشد موزائیکی ریشه‌های این درخت مهاجم باعث محکم شدن زمین اطراف درختان کهور می‌شود لذا آب حاصل از باران نمی‌تواند در زمین فرو رود، از این رو، هر نوع بارش باعث راه افتادن سیلاب می‌شود.
2. کاشت این درختان در معابر عمومی به سیستم فاضلاب شهری نفوذ کرده و آسیب خواهد رساند.
3. کهور عامل بازگشت مالاریا به کشور؛ تحقیقات ١٣ محقق از ٦ کشور جهان نشان می‌دهد، گیاه کهور آمریکایی (Prosopis juliflora) جاذب پشه آنوفل است که این پشه ناقل مالاریا محسوب می‌شود.
4. این گیاه آلرژی‌زا و مسموم‌کننده در اروپا خطرناک‌ترین گیاه مهاجم شناخته می‌شود تا حدی که به گفته رئیس پیشین سازمان محیط زیست، در نخستین سال گرده‌افشانی درختان کهور در خوزستان 24 هزار نفر از شهروندان خوزستانی راهی بیمارستان شدند!
5. چانچه حیوانات از برگ‌های این درخت تغذیه کنند باعث سست شدن ماهیچه‌های آنها شده و در نهایت مرگ آنها را به دنبال دارد؛ با وجود این متاسفانه در سفر اربعین سال گذشته مشاهده کردم که امریکایی‌ها مسیر پیاده‌روی نجف به کربلا را به کاشت این درختان مهاجم و مسموم اختصاص داده‌اند!
زمانی که کشورهای مختلف جهان به تاسیس پارک‌های درختان میوه رو آورده‌اند اقبال مدیران کشور به کاشت درختان غیر‌مثمر و مهاجم غیرقابل فهم است.
