■ ننه کبری مادر پیری است که کرونا گرفته و از آلزایمر هم رنج می‌برد و در بیمارستان امام خمینی(ره) بناب بستری شده. ننه بخاطر آلزایمر اطرافیانش را نمی‌شناسد؛ فکر می‌کند پرستاران بچه‌های او و بیمارستان هم خانه اوست و اصرار دارد که روی زمین بخوابد و پرستاران بخش هم درخواست او را اینگونه اجابت می‌کنند.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
■ شاید آن روز که قلم‌به‌دست گرفت و حرف‌های دلش را با زبان تصویر روی دیوار خانه‌اش نقاشی کرد، کسی فکر نمی‌کرد زنی سالخورده از یکی از روستاهای شمال ایران، به چهره‌ای جهانی تبدیل شود.
مکرمه قنبری معروف به «ننه مکرمه» در سال 1307 در شهرستان بابل متولد شد.
او تحصیلات دانشگاهی و سواد خواندن و نوشتن نداشت و دوره علمی هم نگذرانده بود.
ننه در 67 سالگی نقاشی را شروع کرد؛ سنی که شاید برای خیلی‌ها تداعی پیری و ازکارافتادگی باشد. او در سال ۲۰۰۱ برای برپایی نمایشگاهش به اروپا سفر کرد و به‌عنوان «زن سال سوئد» برگزیده شد و حتی به‌عنوان بانوی نقاش سال از طرف بنیاد پژوهش‌های زنان آمریکا انتخاب شد.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
■ روستای «میناچال خطبه‌سرای» شهرستان تالش که حدود ۱۷ کیلومتر از مرکز شهر فاصله دارد، سالیان سال بود که مدرسه‌ای نداشت و امکانات و فضای آموزشی در این منطقه، بسیار نامطلوب بود تا آن‌که بانو «فرانسا انجو» پیرزن ساکن روستا در عین نیازمندی، زمینی را برای ساخت مدرسه به اهالی هدیه کرد.
این بانو که متأسفانه خود هنوز در یک چادر و در شرایطی نامطلوب زندگی می‌کند، باغی را که از قدیم داشته و با آن امرارمعاش می‌کرد، در اختیار آموزش و پرورش قرار داد. او زمانی که مشکلات تحصیلی و آموزشی فرزندان روستا را دید، این باغ بزرگ و زیبا را برای ساخت مدرسه اهدا کرد و نخستین نیازمند خیّری شد که می‌شناسیم.
