۸ مطلب در آذر ۱۳۹۶ ثبت شده است

زلزله جام جهانی

در گیر و دار قرعه کشی جام جهانی و حواشی و طنزهای آن یادمان نرود مردمی هم هستند از هم وطنان مان که سرپناهی ندارند. یادمان نرود شادی زمانی معنا دارد که در جمع خانواده بزرگ ایران غم و غصه ای نباشد، حال که آنان به کمک ما نیاز دارند بی انصافی نیست که یک توپ ما را از هم دور کند؟؟

در کشورهای دیگر حتی فوتبال را هم وسیله نزدیکتر کردن دلها به هم کردند مثل همین بازی های خیریه، خوب است ما هم فراموش نکنیم مردم زلزله زده کرمانشاه را.

این را گفتم چون تجربه نشان داده جام جهانی و امثالهم ما را از خیلی چیزها و خیلی افراد غافل میکند؛ از بیکاری ، از قولهایی که بهمان دادند، از دزدی ها، از نجومی ها و نجومی بگیرها.

تجربه اش همین جام جهانی افریقا بود که درست همزمان با آن اسرائیل به لبنان حمله کرد و شکست سختی خورد. با یک توپ ما را سرگرم کردند و بعد کار خود را پیش بردند.

منکر سرگرمی و لذت و شادی فوتبال قطعا نیستم، اما می گویم شادی و لذت بردن واقعی یک چیز است و شادی های آنی که چند ساعت بعد خاموش می شود یک چیز دیگر.

 فقط مواظب باشیم شادی لبخند کودکی را به شوت زدنی نفروشیم، شاید لبخند کودکی به توجه ما بستگی دارد شاید فقط توجه ما!!

  • یه پلاک
  • يكشنبه ۱۲ آذر ۹۶

موجود عجیب!!

کمی به این تیترها دقت کنید!

* دستمزد و قدرت خرید در کشورهای مختلف دنیا بالاتر از نیروهای کار ایرانی است/ چند سوال مهم از مسئولان!

* نرخ دستمزد در سایر کشور‌ها چقدر است؟

* 60 درصد کارگران ایران کم‌تر از حداقل‌های قانونی حقوق می‌گیرند؟

سوالی که برای ما پیش می آید این است که با این  اوضاع، اضافه کاری در کشور ما چه معنایی دارد؟

کشورهای توسعه یافته تعطیلی بیشتری نسبت به ما دارند یعنی ساعت کاری کمتر، ولی تولید و رشد ملی شان بیشتر است؟ چرا؟

اکنون بر همگان آشکار است که رشد و شکوفایی کشور به ساعات کاری زیاد نیست بلکه به ساعت کار مفید و بهره وری وابسته است. اما در ایران  آمارها چیز دیگری میگوید، در واقع همان سوال بالا میشود، اضافه کاری برای چه؟

بسیاری از کارمندان در ساعات کاری خود کار خاصی انجام نمیدهند از آن طرف کارهای خود را به اضافه کاری و ساعات بعدازظهر می اندازند تا از مزایای آن بهره مند گردند. اساسا چنین چیزی سم است برای اقتصاد و سیستم اداری یک کشور.

کار اگر قرار است انجام شود باید در همان زمان رسمی اش انجام پذیرد، نه اینکه کارمندان را طوری بار بیاوریم که به کم کاری عادت کنند و در واقع تنبلی و از آن طرف عدم بهره وری.

جالب تر از آنکه با همه این اضافه کاری و اوضاع، باز حقوق در ایران نسبت به کشورهای توسعه یافته کمتر و خیلی کمتر است.

حال اوضاع کارگران که دیگر خود جگر زلیخاست که اصلا کسی به سمتش نمیرود. 

اما راه چاره؟؟ 

تعریف درست از کار و ایجاد ساز و کارهای لازم برای افزایش بهره وری و همچنین حذف اضافه کاری از نظام اداری کشور.

قطعا سخت خواهد بود اما ثمرات زیادی خواهد داشت که هم در اقتصاد و هم در قدرت خرید مردم خود را نشان میدهد.

  • یه پلاک
  • جمعه ۱۰ آذر ۹۶

گمشده این روزهای ما

مولا علی (ع) می فرمایند: حکمت گمشده مومن است، آنرا فرا گیرید حتی از منافقان.

چه جمله زیبایی و چه فکر بسیطی، کسی که خود 4 سال حکومت بر مسلمین میکند چنین جمله ای را میگوید و ما را وادار به فکر میکند.

فکر اینکه اگر گاهی مقایسه میکنیم و از اسراف خودمان حرف میزنیم که جزء مسرف ترین مردم جهان ایم در حالی که در بعضی از کشورهای لامذهب با اعمال سیاستهایی و فرهنگ سازی این مسائل را ندارند، غرض مان این نیست که به اسلام و مسلمانی واقعی تیشه بزنیم. غرض این است که اسلام واقعی پیاده شود و ما مسلمانی واقعی باشیم. دینی که این همه از گناه اسراف میگوید اما ما چه؟؟ بی خیال بی خیال. انگار نه انگار.

از آن طرف اگر از پیشرفتهای مادی غرب مینویسیم غرض این نیست که بگوییم همه چیزشان خوب است؛ اما حداقل عقل حکم میکند خوبی هایشان را بگوییم و مهم تر از آن یاد بگیریم و به کار بندیم. نمونه اش همین بحث مبارزه با فساد.

جالب است در همین ایالات متحده قانونی وجود دارد موسوم به " لینکلن " که بر اساس آن مبارزه با فساد را به آحاد مردم کشانده و بر این اساس هرکس گزارش فسادی را به ماموران دولتی ارائه دهد، در صورت اثبات آن، 30 درصد مبلغ اختلاس به آن شخص گزارش دهنده اختصاص می یابد و مابقی به خزانه برمیگیرد. با این قانون امریکا توانست چندین میلیارد دلار از پولهای اختلاس شده را برگرداند. حال در کشور ما چه؟؟ خود قضاوت کنید. جدای از فرار اختلاس گران و رشوه هایی که به برخی مامورین دولتی داده شده، باید گفت ساختار مبارزه با فساد در کشور ما مبتنی بر یک سری سازمان و اداره است و مردم هیچ گونه نقشی ندارند. این برخلاف مشی امام راحل بود که در آن بر نقش محوری مردم در همه امور تاکید می کردند.

هر انقلابی با پشتوانه مردم شکل میگیرد و به پیروزی میرسد و غیر از این ممکن نخواهد بود، اما سوال اینجاست که بعد از گذشت 4 دهه از انقلاب آیا مسئولین کشوری هنوز بر این عقیده اند که امور را به مردم واگذار کنند؟

نگاهی به تاریخچه اقدامات دولتهای مختلف و اظهارنظرهای  آنان خلاف این را ثابت میکند و حاکی از یک چرخش 180 درجه ای است. چرخشی که حالا کم کم زمینه های بی اعتمادی و در نهایت تقابل را فراهم میکند. نگاهی به انقلاب فرانسه و کنش های بعد از آن ما را بیشتر آگاه میکند. انقلابی که سبب اختراع گیوتین شد و گردن های زیادی را سر برید و در نهایت به دست ناپلئون به دیکتاتوری بدل شد و دوران تیره ای آغاز گردید. چرا که علت همه اینها دور کردن  انقلابیون اصلی یعنی مردم از انقلاب بود، حال آنکه حق طبیعی و قانون مردم دخالت در تمام شئون حکومتی خصوصا طرح سوال و بازخواست مسئولان است، چیزی که در کشور ما مشخصا جایگاه تعریف شده ای ندارد!



  • یه پلاک
  • دوشنبه ۶ آذر ۹۶

🌟حکایت عجیبیست
رفتار ما آدم ها را خدا می بیند و فاش نمی کند.
مردم نمی بینند و فریاد می زنند.

🔊 می خواهم اینجا از
👀 دیده ها و
👂شنیده ها و
📚خوانده هایم
بنویسم.