$$ یه سر و هزار سودا $$

ازدواج از ابتدا یکی از مهم ترین نیازهای بشر بوده و هست. در اینکه اصلا شکی نیست و همه ما قطعا کتابهای دینی و غیره و رو در این باب خوندیم. مشکل دقیقا از بعد قبول این قضیه شروع میشه. حالا نمیخوام زیاد طولانی بشه چون حرف برای گفتن زیاده، ولی یک مقوله اش همین وام ازدواجه. شما تصمیم به ازدواج گرفتید و حالا برای چندرغاز وام ازدواج بناست که اقدام کنید. 10 میلیون واقعا اگر با محاسبات ساده هم جمع بزنید میشود چندرغاز. هر جوانی آرزو داره که حداقل یه مراسم معمولی رو دیگه داشته باشه با یه سطح زندگی و امکانات معمولی اما این وسط معلوم نیس چرا بانکهای (شاید) محترم وام میدن با سودی که نهایتا شما 5 میلیون یا سه میلیون سرش بذاری و دودستی تحویل بانک بدی؟؟

آیا نمیشه وام ازدواج رو قرض الحسنه کرد؟؟ آیا اینقدر این امر خیر در نظر مسئولین و دولتمردان مهم نیست که کمی و فقط کمی به بانکها فشار وارد کنند تا آنها نیز یه کم خودشان را تکان دهند و از آن منابع به قول خودشان نداشته شان (که خدا عالم است واقعا) یه کم به جوان ها وام قرض الحسنه بدن یا اینکه داستان چیز دیگری است؟؟

شاید هم مسئولین محترم که خرشان از پل ازدواج گذشته دیگر خیلی فکری برای جوان های دیگه ندارن و دغدغه ندارن؟؟ شاید؛ امید که این نباشد ولی جوانی صرفا با امید حیات دوباره نمیگیرد بلکه با حمایت و پشتوانه است که نهالش رشد می نماید.

حال سوال این است به راستی نظام اقتصادی کشور و در راس آن بانکها به امر ازدواج کمک میکنند و اسم تسهیل ازدواج را میتوان به این شیوه دادن وام هایشان داد یا اینکه باید به قرآن و حدیث رجوع کنیم آنجایی که تاکید بسیاری میشود به تسهیل ازدواج اما نه با حرف و اقدامات توخالی و صدالبته سودده به جیب بعضیها ؛ بلکه با عمل و قرض الحسنه و حتی کمک معنوی همه.

ازدواج و داستانهای بعد از آن چیزی نیست که به همین سادگی از کنار آن گذشت، چرا که میتواند سبب مشکلاتی بسیار بزرگ شده و حتی کشور را دچار چالش کند. فرصت جوانی هم آنقدر زیاد نیست که صیر کنیم تا مسئول محترم تصمیم کبری را بگیرد و اقدام کند. این کارها اولویت دارد ولی نمیدانم برای آقایان نیز همین طور است یا خیر؟؟ پاسخ با شما ولی داستان ازدواج و مشکلات و مجردی های دهه 60 ها خود به وضوح نشان دهنده ی میزان عزم واقعی مسئولین است. باشد که داستان برای دهه های بعدی این گونه تکرار نشود...

شغل های کاغذی

کاغذ را که اولین بار اختراع و یا شاید کشف!! کرده اند فکر نمی کردند روزی همه زندگی مردم شود. البته در بعضی کشورها همه زندگی مردم بود ولی این اوضاع راتغییر دادند.

منظورم حالا چیست؟؟ ساده هست. مابین هزاران کاغذبازی اداری گیر افتاده ایم، کاغذ بازی که از ثبت نام در مدرسه تا دانشگاه، از گرفتن وام تا کارهای اداری در سازمان های مختلف،  از ثبت شکایت وپیگیری آن، از طلاق و ازدواج و هزاران هزار کار دیگه که الا و بلا باید حتما حضوری و البته با هزار و یک ماجرای کاغذی همراه شود.

اما واقعا یک قسمت جالب دارد. شاید تاکنون کسی آمارش را درنیاوره باشد و شاید اصلا آمار خیلی دقیق ازش وجود ندارد.حالا چی رو میگم؟؟ شغل های کاغذی.

واقعا در کشور ما چه میزان شغل بیخود از همین کاغذبازی های اداری درست شده که میتوانست انرژی و بودجه آن صرف امور دیگر شده و یا حداقل شیوه کاری را تغییر داده و از روشهای دیگر استفاده نمود. شما همین بایگانی رو برای نمونه در نظر بگیرید، واقعا نمیشه پرونده ها رو الکترونیکی کرد و پرونده کاغذی نداشت و یا حداقل در این حجم های سنگین که فکر کنم با اهرام ثلاثه برابری کند ایجاد نکرد؟زمزمه هایی از دولت الکترونیک امده است که قرار است کارهایی صورت بگیرد که امیدواریم بگیرد و البته هر چه زودتر؛ اما سوال و مساله اساسی این است که آیا فکری به حال این کاغذ بازی ها هم خواهد شد یا اینکه دولت الکترونیک خود یک کاغذ بازی به سیستم اداری کشور اضافه میکند؟؟

بهرحال مردم واقعا از این کارهای کاغذی خسته شده اند و شاید کمتر کسی را بتوان یافت که حداقل یک اقدام کاغذی نداشته باشید برای گذران زندگی!!

* احتمالا سری بعدی در مورد وام ازدواج بنویسم، البته هرچی بگم کمه، ولی بهونه جدیدی جور نشه حتما در موردش مینویسم.

*  شما که مطلب رو میخونید؛ لطف کنید نظر بدید، این برای من هم مهم است و هم کمک کننده و البته امید برای ادامه نوشتن. :))

بیانیه های بی بیان

فکر میکنم شما هم با من هم عقیده باشید که اساسا بیانیه و پاسخ بیانیه رو کلا از زندگی مون حذف کنیم. حالا ما که نه زورمون میرسه بیانیه بدیم و نه کسی علیه ما بیانیه میده ولی آقایونی که هی مثل روزنامه بیانیه میدید و از اون طرف گروه مخالف تون هم جواب بیانیه تون رو میدن یه کم فکر کنید بعدشم بس کنید.

این همه انرژی و نیروی انسانی تلف میکنید که چی؟؟ بگید ما از اونا سر تریم؟؟ مثلا ما خدمات مون بیشتر به کشور بوده اونا خائن اند . این وسط یه سری کانالها و روزنامه ها معلوم نیست این وسط نقش شون چیه. سر پیاز و ته پیاز که خوبه، اصلا پوست پیاز هم نیستن ولی هی علیه یکی بیانیه چاپ میکنن.

بابا تو خود کشورهای غربی هم که مهد بیانیه اند اینقدر که شما فعالید در عرصه بیانیه فعال نیستن.

تو رو خدا ول کنید بذارید یه هفته بدون بیانیه راحت باشیم.

حالا چهارتا حرف درست هم بزنن که خوبه، همش شده توهین و جواب اونا رو بده و من کم نمیارم. 

یه نفس بگیرید و یه چند دقیقه هم برای مردم کار کنید و اون فیتیله بیانیه هاتون رو خاموش کنید.