مرغ عزا و عروسی

دو شهید سرباز در فاصله ده روز....یکی حسن ارحمی 18 ساله اهل روستایی در اطراف تایباد که در نوار مرزی میرجاوه سیستان و بلوچستان به شهادت رسید و دو شب پیش هم رضا مرادی علمدار در حمله اتوبوسی دراویش به ماموران...

اینها را در کنار شهادت 7 سرباز مرزی میرجاوه در اردیبهشت امسال و 5 سرباز مرزی چالدران در آبان 96 بگذارید. اینها فقط گوشه ای از مظلومیت این قشر است و آمارها به اینجا ختم نمیشود... در همه این حوادث که هرسال تکرار میشود بی تدبیری و بی توجهی به این قشر است. قشری که به زور و با حقوقی بسیار ناچیز آورده شده و نهایتا...

یاد شعری از محمدکاظم کاظمی افتادم که حقیقتا وصف حال درستی است از امروز سربازان...

این پیاده می‌شود، آن وزیر می‌شود

صفحه چیده می‌شود، دار و گیر می‌شود

این یکی فدای شاه‌، آن یکی فدای رُخ‌

در پیادگان چه زود مرگ و میر می‌شود

فیل کج‌روی کند، این سرشت فیلهاست‌

کج‌روی در این مقام دلپذیر می‌شود

اسپ خیز می‌زند، جست‌وخیز کار اوست‌

جست‌وخیز اگر نکرد، دستگیر می‌شود

آن پیاده ی ضعیف ،راست راست می‌رود

کج اگر که می‌خورَد، ناگزیر می‌شود

هرکه ناگزیر شد، نان کج بر او حلال‌

این پیاده قانع است‌، زود سیر می‌شود

آن وزیر می‌کُشد، آن وزیر می‌خورد

خورد و برد او چه زود چشمگیر می‌شود

ناگهان کنار شاه خانه‌بند می‌شود

زیر پای فیل‌، پهن‌، چون خمیر می‌شود

آن پیاده ی ضعیف عاقبت رسیده است‌

هرچه خواست می‌شود، گرچه دیر می‌شود

این پیاده‌، آن وزیر... انتهای بازی است‌

این وزیر می‌شود، آن به‌زیر می‌شود 

تیر خلاص

خواستم به این زودی ها در مورد سربازی ننویسم؛اما این اتفاقی که افتاده واقعا ناراحت کننده هست. سربازی که تو کهریزک متاسفانه چند افسر و سرباز را به رگبار بسته و خودش هم به ضرب گلوله کشته می شود.

آخر چرا کسی درد سرباز را نمی فهمد؟؟ واقعا چرا کسی دنبال ریشه یابی این وقایع و حوادث مشابه نیست، و بیشتر قصد سرپوش گذاشتن بر خبر را دارند.

ظاهرا باید بپذیریم که در یک کشور در حال توسعه زیست میکنیم و همه اینها عوارض زندگی در چنین کشورهایی است.

یا اینکه باید بدنبال روشهایی باشیم که کشورهای پیشرفته پیش روی سربازی گذاشته اند.

فقط یه جمله میگم؛ این حوادث و تمام گرفتاری ها و مشکلات سربازان در تمام این کشور قطعا به حساب تمام مسئولین ذی ربط هم نوشته می شود، امیدوارم به جای توئیت کردن و عکس یادگاری گرفتن کمی هم به فکر جوان ها باشید.

دیگه خسته شدیم از بس خواسته های قانونی خودمون رو گدایی کردیم،ظاهرا افکار پوسیده سوار بر گرده جوانهای این مملکت شده است و می تازد.

سربازی و ما ادراک سربازی

یه مقدمه کوچیک* این شاید یه درد و دل باشه،شاید هم شکوه و گلایه، هر چی که هست فکر میکنم مسئله کوچیکی نیست که ازش براحتی بگذریم.

پسران ایرانی وقتی به سن 18 می رسند و یا کمی خوش شانس تر بعد از تحصیلات دانشگاهی آماده اعزام به خدمت می شوند، اما واقعا چه نیازی به این همه سرباز؛ان هم به مدت 21 ماه وجود دارد؟؟

آیا این تلف کردن عمر یه جوان محسوب نمیشه؟؟ البته از دیدگاه امنیتی حساب کنی حتما میگی لازمه،اما سوال اینجاست چرا باید یه جوان به جای اینکه الان سر کارش باشه بشه آبدارچی و پست چی یه بخش اداری.

تازه این خوبه،بدتر هم ممکنه بشه و طرف بیفته کلانتری، از اون بدتر هم یگان امداد و یگان ویژه و البته مناطق مرزی و...

خوب واقعا چرا اینقدر خشک و بی روح شده سربازی؟؟ چطور ممکنه سربازی رو امری مقدس بدونیم در صورتی که یک فرد به قولی نامقدس اون رو آورده؟؟ یک پارادوکس بی پاسخ...

دوست دارم بیشتر بنویسم ولی فعلا همین قدر بسه....

پی نوشت1* من خودم کلانتری بودم و درک کردم،پس با آگاهی اینا رو نوشتم.

پی نوشت 2* از یه زاویه دیگه این برای خانوم ها هم یه آسیبه؛ اونا خودشون خوب میدونن چه آسیبی؟؟