یه مقدمه کوچیک* این شاید یه درد و دل باشه،شاید هم شکوه و گلایه، هر چی که هست فکر میکنم مسئله کوچیکی نیست که ازش براحتی بگذریم.
پسران ایرانی وقتی به سن 18 می رسند و یا کمی خوش شانس تر بعد از تحصیلات دانشگاهی آماده اعزام به خدمت می شوند، اما واقعا چه نیازی به این همه سرباز؛ان هم به مدت 21 ماه وجود دارد؟؟
آیا این تلف کردن عمر یه جوان محسوب نمیشه؟؟ البته از دیدگاه امنیتی حساب کنی حتما میگی لازمه،اما سوال اینجاست چرا باید یه جوان به جای اینکه الان سر کارش باشه بشه آبدارچی و پست چی یه بخش اداری.
تازه این خوبه،بدتر هم ممکنه بشه و طرف بیفته کلانتری، از اون بدتر هم یگان امداد و یگان ویژه و البته مناطق مرزی و...
خوب واقعا چرا اینقدر خشک و بی روح شده سربازی؟؟ چطور ممکنه سربازی رو امری مقدس بدونیم در صورتی که یک فرد به قولی نامقدس اون رو آورده؟؟ یک پارادوکس بی پاسخ...
دوست دارم بیشتر بنویسم ولی فعلا همین قدر بسه....
پی نوشت1* من خودم کلانتری بودم و درک کردم،پس با آگاهی اینا رو نوشتم.
پی نوشت 2* از یه زاویه دیگه این برای خانوم ها هم یه آسیبه؛ اونا خودشون خوب میدونن چه آسیبی؟؟
