آموزش و پرورش تنگه أحد نزاع فرهنگی ماست .
+ چرا بچه ها عموما از تحصیل احساس خوبی ندارند و خانواده ها هم غالبا از نتایج تحصیل فرزندانشان احساس بدی دارند؟!!
+ این همه هزینه برای آموزش و پرورش و این همه نتایج ناراضی کننده؟!!
+ بچه های ما خلاق، مسئولیت پذیرتر ، مودب تر ، متدین تر و متفکر –منهای استثناءات–بار نمی آیند. چرا؟!
مشکل کجاست ؟
+شأن معلم قدر دانی نمی شود از ناحیه خودشان و دیگران؟
روش یاددهی و تکنولوژی آموزش ایراد دارد؟
نگاه دولتمردان تربیتی و عمیق نیست؟!!
+ شخص وزیر –نوعا–و کادر رهبری وزارتخانه ، نگاه های سیاسی و جناحی دارند؟!!
خانواده ها نقش شان در مسیر رشد فرزندان ضعیف یا اشتباه است؟
همه این موارد با هم؟
یا موارد دیگری هم هست ؟
کاش یکبار تمام توان فکری و پشتیبانی های گوناگون کشور را صرف حل این مسئله می کردیم.
آموزش و پرورش تنگه أحد نزاع فرهنگی ماست ، آقایان این جا را رها نکنید. وقت جمع آوری غنیمت نیست
بچه هایمان تمام سرمایه آینده ما هستند.
با این همه ، گشایش دوباره مدارس و آغاز سال تحصیلی جدید را برای خانواده بزرگ آموزش و پرورش سرشار از موفقیت و رشد، آرزو می کنیم.
