■ تنها زنی که از لشگر امام حسین (ع ) به شهادت رسید همسر عبدالله بن عمیر بود.عبدالله از قبیله کلب بود و از دعوت کوفیان خبر نداشت.وقتی آگاه شد همراه همسرش به کربلا رفت و در میدان جنگ پس از حماسه ای دیدنی به شهادت رسید. سپس همسرش بر سر جنازه اش رفته و میگوید:بهشت گوارایت باد،میخواهم هم نشین ات در بهشت باشم.در این هنگام شمر به غلام خود دستور داد او را به شوهرش ملحق کند و با بی رحمی عمود آهنین را بر سرش می کوبد.
■ حجاج بن مسروق جعفی از دیگر یاران امام بود که موذن حسین (ع ) لقب گرفت.وی کوفی و از یاران علی(ع ) بود.
■ از کسانی که در میانه راه به امام پیوستند پنج دوست پاک سرشت بودند که در 《عذیب الهجانات》به حضور امام رسیدند که عبارت اند از: عمروبن خالد صیداوی، سعد جناره بن حارث سلمانی،مجمع بن عبدالله عائذی و عائذ بن مجمع.
■ یکی از شهدای کربلا شاعری به نام یزید بن مفقل (یا معقل ) بود که محضر رسول خدا و امام علی (ع ) را درک کرده و در جنگ با خوارج حضور داشت.
■ شهادت قاری قرآن ، بریر بن حضیر همدانی شرقی تمیمی که معلم قرآن در کوفه بود و به سیدالقراء مشهور بود.روز عاشورا پس از حر به میدان رفت و به شهادت رسید.
■ سعید بن عبدالله حنفی از قهرمانانی بود که در نماز عاشورا مقابل تیرهای دشمن ایستاد تا تیر به امام نخورد.امام پس از نماز پیکر خون آلود او را در آغوش گرفت.او در حال تبسم گفت: ای پسر رسول خدا، آیا به عهدم وفا کردم؟
امام فرمود:آری وفا کردی و تو پیشاپیش من در بهشتی.
■ اولین شهید بنی هاشم، علی اکبر(ع ) بود که ۲۵ سال داشت. او تشنه به میدان رفت و مجروح به نزد پدر شتافت. امام از او خواست بار دیگر به میدان رود. در اثر نیزه های فراوان این بار به شهادت رسید.
■ از رجزهای زیبای روز عاشورا، رجز حضرت عباس(ع ) است.
به خدا سوگند اگر دست راستم را هم قطع کنید،من همچنان از دینم، و از امامی که به صداقت او ایمان دارم، همان فرزند پیامبر پاک امین،حمایت میکنم.
